Wie was jij voordat de wereld je vertelde wie je moest zijn?
Op deze foto ben ik denk ik 2 jaar oud, blij, onbevangen, gevoelig en met een lui oog zoals je kan zien.
Al snel kreeg ik, net als ieder kind, mee hoe ik me behoorde te gedragen. Dat is ook goed, zo gaat opvoeden, grenzen zijn nodig en geven veiligheid, maar met alle goede bedoelingen krijgt elk kind ook de (indirecte) boodschap dat het dus niet helemaal goed is zoals het is.
Thuis, op school, bij vriendjes en familie. Je leert, in meer of mindere mate, je aan te passen aan wat hoort.
Helaas betekent dit vaak ook dat je afstand moet nemen van delen van jezelf. Dat je meer verwijdert raakt van wie je in essentie bent. Dat je sommige talenten niet volledig kan ontwikkelen of benutten en dat je later in je volwassen leven ineens voelt dat je niet helemaal leeft, je je niet gelukkig voelt en je vooral bezig bent met je omgeving en niet meer weet wie je echt bent. Natuurlijk is de één hier gevoelig voor dan de ander, maar allemaal kunnen we niet zonder onze omgeving. Dus de mening van onze omgeving is dan ook belangrijk. Het gaat wringen wanneer we zover van onszelf af drijven om de ander maar tevreden te houden, om er maar bij te horen, om maar te passen in je baan, je vriendengroep, de maatschappij.
Door mijn luie oog, werd ik af en toe gepest. Ik leerde hierdoor dat mijn uiterlijk blijkbaar belangrijk is om me veilig te voelen en “vergat” dat ik goed ben zoals ik ben. Uiteindelijk is dit een zaadje geweest voor de eetstoornis die ik jaren later heb ontwikkeld.
Ik leerde dat gevoelig zijn niet zo handig is, dus heb me heel lang afgesloten van mijn lijf en gevoel en “vergat” dat daar juist mijn kracht zit.
Ik kreeg schaamte voor mijn speelsheid en impulsiviteit, maar “vergat” dat daar alle energie juist kan stromen en creativiteit ontstaat.
Hoe fijn is het om weer langzaam terug te bewegen naar wie ik echt ben! En hoezeer gun ik het iedereen om hetzelfde te doen!
Te voelen waar je blij van wordt, zonder dat je hoofd er iets van vindt, te voelen dat je goed bent zoals je bent, zonder je te schamen, te leven vanuit passie en (zelf)liefde in plaats van vanuit angst, zelfafwijzing en onderdrukking!
Makkelijk is dat zeker niet, maar absoluut de moeite waard omdat je al perfect was toen je geboren werd!
Dus vraag je wat vaker af waar jij echt van gaat stralen, wat jouw vuurtje doet branden, waar jij energie van krijgt. En stel jezelf af en toe de vraag : wie was jij voordat de wereld je vertelde wie je moest zijn?